17.7.08
16.7.08
Στοές
Ένας κύριος μέγαλος σε ηλικία μπαίνει στη στοά βιαστικός. Τρέχω και τον πλησίαζω. Στην αρχή δίσταζει . Αφού τον πείθω ότι θέλω απλά να του διαβάσω ένα κείμενο καθώς περπατάει και τίποτε άλλο, δέχεται. Του διαβάζω το κείμενο:
¨Πιστεύω, ότι δεν μπορώ να διατηρήσω την υγεία και το πνεύμα μου, χωρίς να περιπλανηθώ τουλάχιστον τέσσερις ώρες την ημέρα, και συνήθως πολύ περισσότερο, στα δάση, στους λόφους, στους αγρούς, τελείως απαλλαγμένος από κάθε εγκόσμια υποχρέωση. Μπορεί να πείτε εκ του ασφαλούς, « Δεκάρα δεν δίνω, για αυτά που σκέπτεσαι» ή «δίνω τα πλούτη, όλου του κόσμου». Όταν αναλογίζομαι, αυτόν τον τεχνίτη και τον μαγαζάτορα, που κάθονται στο μαγαζί τους, όχι μόνον όλο το πρωινό, αλλά και το απόγευμα, με τα πόδια σταυρωμένα, λες και τα πόδια έγιναν για να κάθονται και όχι για να στέκονται ή να βαδίζουν, νομίζω, πως τους αξίζει κάθε έπαινος που δεν έχουν αυτοκτονήσει, εδώ και καιρό. ¨
Henry David Thoreau, ¨Πολιτική ανυπακοή, Ζωή χωρίς αρχές, περπατώντας¨, Εκδόσεις: «Διεθνής Βιβλιοθήκη» σελ.38
Στο τέλος μένει αμίλητος, τα μάτια του βουρκώνουν. Τώρα διστάζω εγώ, δεν ξέρω τι να του πω. Τελικά τον ρωτάω να μου πει πως του φάνηκε αυτή η εμπειρία, όπως ακριβώς έκανα και με όλους τους υπόλοιπους. Τον βλέπω να δυσκολεύεται, μου λέει αιφνιδιάστηκα. Δε θέλω να τον φέρω σε δύσκολη θέση. Του προτείνω να μου γράψει αυτά που σκέπτεται. Δέχεται. Μου γράφει το κείμενο και μετά φεύγει λέγοντας ευχαριστώ πολύ. Ανυπομονώ να διαβάσω αυτό που μου έγραψε. Ανοίγω το χαρτάκι και διαβάζω:
¨Αιφνιδιάστηκα, άκουγα και συγκινήθηκα περνώντας. ¨
Labels: discuss walks 1-3
Στοές
Ένας περαστικός βιαζόταν αλλά τον ακολούθησα και του διάβαζα ένα απόσπασμα από το Μονόδρομο του Walter Benjamin. Καθώς τον ακολουθούσα με γρήγορο βήμα νόμιζα ότι θα σκοντάψω. Τελικά κατάλαβα ότι είχα συνηθίσει πολύ γρήγορα να κυκλοφορώ στο χώρο της στοάς. Μέχρι να βγούμε από την στοά ηρέμησε, με άκουσε και μου ζήτησε να συνεχίσω για να δει τι θα γίνει. Μετά δεν με ρώτησε κάτι, απλά έφυγε.
Μονόδρομος, Walter Benjamin
σελίδες: 43-44 ‘η δύναμη ενός εξοχικού δρόμου διαφέρει, αν τον περπατάς...για τα αινίγματα της Κίνας’
45-47 ‘ονειρεύτηκα πως βρισκόμουν στο Μεξικό σαν μέρος μιας εξερευνητικής αποστολής...η ακαριαία ερωτική συγκίνηση του θαυμαστή’
Labels: discuss walks 1-3
Εμπειρία στις στοές
Ο τρόπος που αντιλαμβανόμουν τη θέση μου στη στοά, ανάλογα με το αν διάβαζα σε κάποιον ή αν βάδιζα ψάχνοντας κάποιον να του διαβάσω, ήταν διαφορετικός.
Όταν διάβαζα σε ένα μαθητή που πήγαινε προς το φροντιστήριο σε ενδιάμεσο σημείο της στοάς, δεν κατάλαβα πως έφτασα μέχρι εκεί. Προσπαθώντας να διαβάσω όσο το δυνατό πιο καθαρά, δεν κοιτούσα γύρω μου προσεκτικά. Όταν φτάσαμε στην πόρτα του φροντιστηρίου, το παιδί σταμάτησε και μου είπε ότι εδώ πρέπει να φύγει. Όταν του ζήτησα να γράψει κάτι μου είπε:
- “Πώς την είπαμε αυτή που πίστευε ότι υπήρχε υπόγειο από κάτω της; ”
- “ Νάντια.”
“ Καθώς έρχεται το γλυκό, η Νάντια αρχίζει να κοιτάζει γύρω της. Είναι σίγουρη πως κάτω απ’ τα πόδια μας περνάει ένα υπόγειο που ξεκινάει απ¨το Palais de Justice (μου δείχνει από ποιο σημείο του μεγάρου, λίγο δεξιά απ’ τη λευκή εξωτερική σκάλα) και περιγράφει την έπαυλη του Ερρίκου του Δ΄.”
Νάντια, Αndre Breton, σελ. 76, εκδόσεις ύψιλον.
Labels: discuss walks 1-3
Εμπειρία από τις στοές
Labels: discuss walks 1-3
15.7.08
Η εμπειρία ενός περπατήματος στις στοές μέσω της διαδικασίας του διαβάσματος κατά τη γνώμη μου εξαρτάται από ποικίλες συνθήκες και παραμέτρους αντίστοιχα. Αρχικά πιστεύω πως είχε ιδιαίτερη σημασία η θεματολογία του αποσπάσματος το οποίο διάβαζα σε αυτόν που διερχόταν από τη στοά , διότι ανάλογα με το θέμα παρατηρούσα ότι πότε αυτό το κείμενο γινόταν προσιτό και ενδιαφέρον στον περαστικό και πότε όχι. Αυτή η θεματολογία πιστεύω πως θα πρέπει να αφορά το περπάτημα και τις ιδιαιτερότητες του, είτε το όσο κανείς ακούει κάποιον άλλον να διαβάζει καθώς περπατάει. Θέματα, δηλαδή, που σχετίζονται με την ίδια την δράση. Επιπλέον σημαντικό ήταν ο χαρακτήρας της κάθε στοάς, διότι ανταποκρινόταν κατά κάποιο τρόπο στην ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων που διέρχονταν από αυτήν. Η στοά στην οποία βρισκόμουν αφορούσε θα έλεγα μία κλειστή κοινωνία αντίθετα με την απέναντι η οποία έχει ένα εμπορικό χαρακτήρα και οι κοινωνικές σχέσεις είναι περισσότερο έντονες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ,όταν προσπάθησα να διαβάσω σε ένα αγόρι , ηλικίας 18 χρονών περίπου, και όταν το ρώτησα αν ήθελε να του διαβάσω, μου απάντησε πως «δεν τον ενδιαφέρει το διάβασμα», είτε σε έναν άλλο κύριο , όπου πήρα την πρωτοβουλία να τοθ διαβάσω χωρίς να τον ρωτήσω, περπατούσε με τον ίδιο βηματισμό και χαρακτήρα σαν να μην υπήρχα εγώ δίπλα του, παρά μόνο μία στιγμή όπου σταμάτησε λες και άκουσε κάτι στιγμιαία , και έπειτα συνέχισε.
Περπάτημα 2: από τις εκβολές του Διακονιάρη προς στις πηγές του
Η δράση αυτή έγινε περισσότερα συλλογικά. Παρόλο που είχαμε ξαναπερπατήσει αρκετές φορές στο συγκεκριμένο τόπο, αυτή τη φορά θα έλεγα πως έγινε περισσότερο συνειδητά καθώς είχαμε συγκεκριμένο και σαφή στόχο: να περπατήσουμε στη κοίτη του ποταμού όπου υπήρχε παλαιότερα. Με τη βοήθεια του χάρτη αρχίσαμε να περπατάμε στοιχισμένοι ο ένας πίσω από τον άλλο ψάχνοντας το ίχνος της κοίτης του ποταμού , σε σχέση με τα νέα όρια του υπό κατασκευή δρόμου. Καθώς περπατούσαμε , συναντήσαμε αρκετούς πολίτες της περιοχής οι οποίοι μας βοήθησαν σε αυτήν την προσπάθεια μας. Θεωρώ πως στην αναζήτηση μας αυτή και καθ’ όλη την διάρκεια του περπατήματός μας στο Διακονιάρη είχε καθοριστικό ρόλο ο προφορικός λόγος, η πληροφορία που μας δινόταν από τους κατοίκους της περιοχής έτσι ώστε να προσδιορίσουμε εκ νέου το ίχνος της κοίτης του ποταμού που έχει ιδιαίτερη σημασία για την περιοχή αυτή της Πάτρας.
Περπάτημα 3: κατεβαίνοντας τον χείμαρρο Μείλιχο
Μείλιχος, μέρος του αστικού ιστού της πόλης της Πάτρας. Αυτή η σχέση μεταξύ του ποταμού και της πόλης διαφοροποιείται καθ’ όλο το μήκος του ποταμού. Στη συγκεκριμένη δράση δημιουργήσαμε νέες συνθήκες περπατήματος. Παράγοντας ήχο αυτοί που περπατούν στην κοίτη μετατρέπονται σε νέες μηχανές παραγωγής ήχου στις οποίες καλούνται να ανταποκριθούν οι υπόλοιποι, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα παιχνίδι κυνηγητού μέσω του ήχου σε συνδυασμό με τη διαδικασία του περπατήματος. Με αυτό τον τρόπο συνθέτονται δύο μεταβαλλόμενα όρια νοηματοδοτώντας με εκ νέου με τη χρήση μηχανών αναζήτησης τη σχέση του ποταμού Μείλιχου με τον αστικό ιστό όπου οροθετείσαι.
Labels: discuss walks 1-3
Περπατώντας και παλινδρομώντας πάνω στο ίχνος της διαδρομής εργατών, που μετέφεραν υλικά απο το όχημά τους πρός την είσοδο πολυκατοικίας εντός της στοάς, διάβαζα μεγαλόφωνα. Προκλήθηκε κάποια διόγκωση στην ηχητική διάσταση του χώρου, τον οποίο η επαναλαμβανόμενη κίνηση προκαλούσε διαρκώς.Η νέα μεταβλητή εισχώρησε στην υπάρχουσα δομή και προκάλεσε μια χωρική ασυνέχεια. Προσωρινά λειτούργησε και ως συμβαντική δίνη αφαιρώντας απο την στοά τα όποια θεματικά της χαρακτηριστικά.
Labels: discuss walks 1-3
Οι πιθανές θέσεις που μπορεί να πάρει το σώμα, μας γίνονται κατανοητές μέσα από ένα κώδικα συσχετισμών, σχέσεων, κανονισμών, οργάνωσης και επιθυμίας. Ως επιθυμία θεωρείται όχι μόνο τη λογική κατανόηση/περιγραφή σωματικών και συναισθηματικών αναγκών αλλά (πολύ περισσότερο) και το αποτέλεσμα μιας συστηματικής και διαρκώς μεταλλασσόμενης διαδικασίας λογικού προσδιορισμού του εαυτού σε σχέση με το σύνολο (1).
Η τελική θέση που θα καταλάβει το σώμα, ορίζεται από την προβολή της επιθυμίας μας στον χώρο, καθοδηγούμενης από τις αισθήσεις και τις εκάστοτε ανάγκες μας, αμφισβητεί ή σέβεται τον παραπάνω χωρικό κώδικα. Στην περίπτωση του δημοσίου χώρου η προβολή αυτή, πολλές φορές οδηγεί σε ιδιωτικοποίηση μέρους του.
Το περπάτημα με την αυτή ακριβώς λειτουργία του, ως διαδοχική τοποθέτηση του σώματος σε θέσεις, ως ένωση/γεφύρωση διαφορετικών τοποθεσιών, ως κίνηση (ροή) που διαγράφεται μεταξύ άλλων θέσεων, και σε συνδυασμό με την περιπλάνηση, την διαρκή αλλαγή τόπων, δοκιμάζει όλες εκείνες τις συνθήκες δημιουργίας του χώρου.
Στην περίπτωση εκείνη που η όποια πορεία της περιπλάνησης ενεργεί ως αναίρεση, αμφισβήτηση, άρνηση ή και απλή ερώτηση στο προβλεπόμενο/προδιαγεγραμμένο (δομημένος/ορισμένος χώρος και λειτουργίες), προκύπτει ένας αναπρογραμματισμός του χωρικού κώδικα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το σώμα δρα επανασχεδιάζοντας προσωρινά τον χώρο που καταλαμβάνει.
(1) Μεταλλασσόμενης γιατί ο όποιος προσδιορισμός μπορεί να είναι μόνο συγκριτικός και το μέγεθος σύγκρισης είναι το μεταλλασσόμενο σε δομές, ανάγκες, συμφωνίες, λειτουργίες κτλ. κοινωνικό σύνολο, και συστηματικής γιατί μια οποιαδήποτε συνεχής διαδικασία δημιουργεί μνήμη, αποθηκεύοντας έτσι δεδομένα που άσχετα με την αξιοποίησή τους ορίζουν ένα σύστημα.
Labels: discuss walks 1-3
ΠΕΡΠΑΤΩ ΣΤΟΕΣ
Labels: discuss walks 1-3
ΠΕΡΠΑΤΩ ΜΕΙΛΙΧΟΣ
Labels: discuss walks 1-3
ΠΕΡΠΑΤΩ ΔΙΑΚΟΝΙΑΡΗΣ
Δεθήκαμε κι εμείς με ένα κίτρινο σχοινί, γίναμε ένα με αυτή την νοητή ροή και μέσα σε ένα κλίμα εμπιστοσύνης διαγράψαμε μια κίνηση αφύσικη προς αυτήν της καθημερινότητας των κατοίκων της περιοχής, υπονοώντας ποικίλα εμπόδια είτε φυσικά είτε τεχνητά, τα οποία μετέβαλλαν τη ροή της πορείας μας . Άμεσο αποτέλεσμα ήταν να αφήσουμε το ίχνος μας στην περιοχή, όχι σαν ένα απτό σημείο αναφοράς αλλά, όπως ο ποταμός, έτσι κι εμείς, να υπονοούμε την παρουσία μας στο χώρο.
Labels: discuss walks 1-3
Κείμενα εμπειρίες
Την είδα να μπαίνει στην περιοχή της δράσης μας. Περπατούσε γρήγορα σκεφτόμενη, έδειχνε σαν κάποιος που μόλις δραπέτευσε από ένα χώρο που δεν επέλεξε ο ίδιος, χάζευε τις βιτρίνες καταστημάτων την ώρα που την πλησίαζα. Στάθηκα δίπλα της και άρχισα να τις διαβάζω: «το να μιλάς πολύ και να μη σ’ ακούνε είναι αρκετά ενοχλητικό…» Hakim Bey, Αμεσοκρατία [εκδ. Οξύ]
Την ακολούθησα με το δικό της ρυθμό. Ένοιωσα το βλέμμα της να μετράει τις αναλογίες μου, ταχύτατα, από πάνω προς τα κάτω, σταματώντας στιγμιαία στα χείλη μου και το βιβλίο. Αυτή η διαδικασία έγινε πάνω από μία φορά. Έπειτα, επιτάχυνε το περπάτημά της, αφήνοντάς με πίσω με το διάβασμά μου και βγήκε από το όριό μας. Έμεινα μόνη και έτσι στράφηκα, ψάχνοντας για τον επόμενο ακροατή.
Όλη αυτή η διαδικασία της δράσης εξακολουθεί να είναι μέσα μου, παρατηρώ τους περαστικούς και με έναν σιωπηλό τρόπο, επικοινωνώ μαζί τους, φαντάζομαι πως τους διαβάζω, μου διαβάζουν…
Περπάτημα στη στοά 1
Ο προσωρινός μου σύνοδος ήταν φοιτητής δευτέρου έτους στης σχολή νοσηλευτικής. Του εξήγησα πως θα ζήσουμε μαζί την εμπειρία επανασχεδίασης του τόπου για λίγη ώρα, σε μία διαδρομή που θα κάνουμε μέσα και έξω από τις στοές. Το δέχτηκε, από ευγένεια.
Του διάβαζα ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Πόε, “Ο άνθρωπος του Πλήθους”
Ξεκινήσαμε από το πεζοδρόμιο, όπου συναντηθήκαμε. Μπήκαμε ήρεμα στη δροσερή στοά. Το περπάτημα μας ήταν με ενιαίο ρυθμό σαν να ήμαστε ένα. Ένιωθα τα βλέμματα τον περαστικών και άλλων ζευγαριών που διάβαζαν πάνω μας. Άκουγα τα βήματα τους, ένιωθα τον ήχο από τα ποτήρια και τις συζητήσεις που προέρχονταν από το καφενείο, αλλά τίποτα δεν με αποσπούσε από το κείμενο που διάβαζα και από το ενιαίο βάδισμα μας. Βγαίνοντας από τη στοά βρεθήκαμε σε ένα χαοτικό δρόμο εκτεθειμένοι στον ήλιο, το θόρυβο και το κίνδυνο. Κοίταξα τον ακροατή μου, τον κράτησα από το μπράτσο με το δεξί μου χέρι, στο άλλο κράταγα το βιβλίο και συνέχισα το διάβασμα με την ιδία ένταση της φωνής ανάμεσα σε αυτοκίνητα και μηχανάκια προσέχοντας τα λόγια μου να φτάσουν στα αυτιά του από όσο πιο κοντινή απόσταση. Προσπαθώντας επίσης, να διατηρήσω την ασφάλεια μας, ένιωθα υπεύθυνη για τον ακροατή μου. Έδειχνε πώς δεν έχανε λέξη, μου έδινε προσοχή και με κοίταζε με σοβαρότητα. Τότε αναρωτήθηκα αν πράγματι έχουμε επαφή, αν με ακούει αραγε ? ή είναι απλά ευγενικός. Τον δοκίμασα επαναλαμβάνοντας την ιδία πρόταση , το ύφος του δεν άλλαξε.
Δεν του ζήτησα να μου πει κάτι για το κείμενο απλά τον ευχαρίστησα και του ζήτησα να μου περιγράψει την εμπειρία του στη κάρτα μου. Έγραψε …¨ενδιαφέρον ολιγόλεπτο διάλειμμα από το άγχος της καθημερινότητας !!! :-P. ¨
Επανασχεδίαση με βάση του περπατήματος στο Μείλιχο
Τρίτη φορά βρίσκομαι και περπατώ στη κοίτη του Μειλίχου και εξακολουθεί να μου είναι άγνωστη, να την ανακαλύπτω συνεχώς. Το νερό δεν υπάρχει πια, αντί για αυτό προσπαθώ να ξεμπερδέψω τα πόδια από τι ξερή χλόη , να βρω σταθερό σημείο να πατήσω και να βρω διέξοδο από τα καλάμια, κοιτάζω μέσα από αυτά μπροστά μου , μόνο ο ουρανός είναι ξεκάθαρος. Φοραώ μακριά φούστα η όποια μπλέκεται επίσης…
Ο ήχος που προκαλούμε ορίζει την θέση μου στη σειρά αφήνοντας μια σταθερή απόσταση μεταξύ μας.
Είμαστε το ποτάμι, έχουμε συνεχόμενη κίνηση, παραβλέπουμε τα εμπόδια βρίσκοντας πάντα το καινούριο δρόμο, παράγουμε ήχο, και καθοδηγούμε τους υπόλοιπους που βρίσκονται παρόχθια.
Labels: discuss walks 1-3
14.7.08
Περπατήματα 4 & 5: κατά μήκος του περιβόλου του λιμανιού (προτεινόμενα)
Περπάτημα 4
Συναντηθείτε στην είσοδο του λιμανιού στην Αγ. Νικολάου, δίπλα από το σταθμό του ΟΣΕ, λίγη ώρα πριν νυχτώσει.
Περπατήστε κατά μήκος της στενής λωρίδας, ανάμεσα στις γραμμές του τρένου και την περίβολο του λιμανιού προς την επόμενη είσοδο στη Γούναρη. Εκεί χωριστείτε σε δυο ομάδες και επιστρέψτε στο σημείο εκκίνησης από τη μια και την άλλη πλευρά του περιβόλου του λιμανιού. Η πρώτη ομάδα, κινούμενη εντός του λιμανιού, θα προσπαθήσει να είναι σε οπτική επαφή με τη δεύτερη, δίνοντας ταυτόχρονα μικρές οδηγίες περπατήματος (π.χ. περπατήστε με σκυμμένο κεφάλι, κρατώντας τον ώμο του μπροστινού, περπατήστε τραγουδώντας, τρέξτε, κλπ).
Μπορείτε να συνεχίσετε μέχρι την επόμενη είσοδο στο τελωνείο, αλλάζοντας τις ομάδες εκατέρωθεν της περίφραξης.
Σε περίπτωση διέλευσης τρένου, η ομάδα που κινείται εξωτερικά θα πλησιάσει προς τα κάγκελα, απομακρυνόμενη όσο το δυνατό από τις γραμμές του τρένου.
Περπάτημα 5
Η δράση πραγματοποιείται βράδυ.
Εκτελείται μόνο από γυναίκες.
Φοράτε σκουρόχρωμα ρούχα. Να είναι εμφανή τα χαρακτηριστικά του προσώπου σας.
Συναντηθείτε στην είσοδο του λιμανιού στην προέκταση της οδού Αγ. Νικολάου, πλάι στις γραμμές του τρένου.
Περπατήστε κατά μήκος της στενής λωρίδας, ανάμεσα στη σιδηροδρομική γραμμή και τον περίβολο του λιμανιού. Καθώς προχωράτε, σταθείτε ακίνητες η μία μετά την άλλη, σε σταθερές αποστάσεις, π.χ. 20 βημάτων. Το βλέμμα σας θα πρέπει να είναι σταθερά στραμμένο προς την πόλη. Η έκφραση του προσώπου σας φυσική. Μετά τη διέλευση του τρένου, περπατήστε μέχρι το σταθμό και συζητήστε με τους ταξιδιώτες.
Labels: walk 4-5
Walk 3: Descending river Meilichos.
Περπάτημα 3: Κατεβαίνοντας τον χείμαρρο Μείλιχο
12 Ιουλίου 2008, 7: 30 – 11:00 μ.μ.
Πρόσκληση στους κατοίκους της Πάτρας σε περπάτημα κατά μήκος της κοίτης του χειμάρρου έως τις εκβολές του. Κατά το περπάτημα, η ομάδα ξεναγεί με πολλαπλούς τρόπους τους καλεσμένους σε σημεία και τοποθεσίες. Πραγματοποιήθηκε μια ιδιότυπη ξενάγηση στην παρόχθια περιοχή του χειμάρρου, με τον εξής τρόπο: δόθηκε οδηγία στην ομάδα των καλεσμένων να περπατήσει παράλληλα με την κοίτη, ακολουθώντας την ομάδα περιπατητών που προχωρούσε αργά μέσα στην κοίτη. Η ομάδα της κοίτης περπατούσε παράγοντας ένα συνεχόμενο ήχο με τη χρήση μικρών κρουστών, δίνοντας έτσι το στίγμα της πορείας της. Η ομάδα εκτός κοίτης χρειάσηκε να ανακαλύψει το δρόμο της περιπλανώμενη μέσα από αδιέξοδα ή περιφραγμένες (παράνομες) ιδιοκτησίες.
Citizens of Patras were invited to a walk along the course of Meilichos stream, toward its outfall in the sea. During the walk, the workshop members guide the invited participants in places and points of interest, using various methods. A specific guiding tour was performed at the banks of the stream in the following way: the paricipants were instructed to walk in the cityblocks parallel to the river-bed, following the team of walkers who walked slowly inside the river bed. The river-bed walkers walked and produced a continuing sound, giving thus an audible sign of their course. The group of people outside had to discover their own trajectories by drifting through urban impasses or (illegal) private zones.
Labels: walk 3
Walk 2: From the outfall of Diakoniaris stream towards its spring
Περπάτημα 2: Από τις εκβολές του Διακονιάρη προς τις πηγές του.
11 Ιουλίου 2008, 7: 30 – 10:00 μ.μ.
Πρόσκληση στους κατοίκους της Πάτρας σε παρπάτημα από τις εκβολές του Διακονιάρη προς τις πηγές του, ακολουθώντας την κοίτη του χειμάρρου, που άλλοτε είναι εμφανής και άλλοτε βρίσκεται θαμμένη κάτω από το δρόμο. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είναι σε εξέλιξη τα έργα διευθέτησης της κοίτης με πλήρη κάλυψη του ποταμιού. Οι περιπατητές είναι εφοδιασμένοι με εργαλεία επισήμανσης, καθώς και χάρτες όπου στη σημερινή τοπογραφία δείχνεται η θέση της αφανισμένης κοίτης. Κατά την πορεία τους πραγματοποιούν εργασίες επισήμανσης και μέτρησης της απούσας ή υπό εξαφάνιση κοίτης. Καλύφθηκε η απόσταση από τις εκβολές μέχρι το σημείο επανεμφάνισης της κοίτης.
Citizens of Patras were invited to a walk from the outfall of Diakoniaris towards its spring, following its river bed, which is at some places visible, and at other places burried under the street. In most parts therea are works in progress for the total burying of the river. Walkers are equipped with tools of measuring and maps where the trace of the buried river is shown in the actual topography. During their walk, they perform works of marking and measuring the absent or disappearing river bed. A walking distance from the river mouth to the reappearing of the river was covered.
Labels: walk 2
Walk 1: inside the arcades, in the centre of Patras
Περπάτημα 1: μέσα στις στοές, στο κέντρο της Πάτρας
11 Ιουλίου 2008, 12-1 μ.μ.
Περπάτημα σε προκαθορισμένη διαδρομή που συνέδεσε μια σειρά στοών στο εσωτερικό των οικοδομικών τετραγώνων γύρω από τις οδούς Γούναρη και Κανακάρη. Το περπάτημα συσχετίστηκε με μια συγκεκριμένη ενέργεια (ανάγνωση) από την ομάδα σε περαστικούς. Μέλη της ομάδας διάβαζαν αποσπάσματα από επιλεγμένα βιβλία συμβαδίζοντας με τους διερχόμενους από τις στοές. Ο χρόνος του περπατήματος συνδέθηκε με το χρόνο της αφήγησης. Η δράση ολοκληρώθηκε με τη συζήτηση της εμπειρίας του περπατήματος και τη σημείωσή της σε μικρές τυπωμένες κάρτες.
Walk in a predetermined path which linked a series of arcades in the interior of city blocks around the streets Gounari and Kanakari. The walk was related to a specific action (reading), performed by the team of participants. They read fragments from selected books to the passers-by, while walking together with them. Walking time was associated to narration time. The action was completed with the discussion of the experience of walking with the passers-by and its transcription in small printed cards.
Labels: walk 1