Εμπειρία από τις στοές

Πλησίασα την γυναίκα που έμπαινε στην στοά, την ρώτησα αν θα ήθελε να την συνοδεύσω διαβάζοντας μέχρι να βγει από την στοά. Εκείνη αρχικά ξαφνιάστηκε στο πλησίασμά μου, στη συνέχεια με ρώτησε διάφορα πράγματα γύρω από την ταυτότητά μου και το σκοπό μου αλλά τελικά δέχτηκε πρόθυμα την πρότασή μου. Ξεκινήσαμε να περπατάμε και ενώ εγώ της διάβαζα ένα απόσπασμα από τον Παριζιάνο χωρικό όπου γινόταν περιγραφή μιας στοάς στο Παρίσι στην οποία μπορούσε κανείς να διαβάσει όποια βιβλία ήθελε χωρίς να τα αγοράσει, εκείνη περπατούσε δίπλα μου σκύβοντας προς το μέρος μου στην προσπάθειά της να με ακούσει. Τότε με ρώτησε αν θα μπορούσαμε να σταθούμε μέχρι να της διαβάσω το κείμενο καθώς δεν μπορούσε να με ακούσει. Της εξήγησα ότι έπρεπε ταυτόχρονα να περπατάμε και να της διαβάζω. Συμφώνησε να συνεχίσουμε περπατώντας διαβάζοντας της πιο δυνατά. Καθώς πηγαίναμε προς την έξοδο της στοάς προχωρούσε αργά ακούγοντας με με μεγάλη προσοχή, σε βαθμό τέτοιο που μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν παρακολουθούσε ιδιαίτερα τον χώρο γύρω της. Στο τέλος της στοάς σταθήκαμε για λίγο μέχρι να ολοκληρώσω την αφήγηση και έπειτα της ζήτησα να μου γράψει μια σημείωση όπου να μου περιγράφει την εμπειρία της. Αφού σκέφτηκε για λίγο μου έγραψε κάτι εμφανώς επηρεασμένη από την ανάγνωση μου. Μου έγραψε ότι θα ήταν πολύ ωραίο να υπήρχαν αντίστοιχες στοές με αυτές της αφήγησης στην Πάτρα.