Εμπειρία στις στοές

Ο τρόπος που αντιλαμβανόμουν τη θέση μου στη στοά, ανάλογα με το αν διάβαζα σε κάποιον ή αν βάδιζα ψάχνοντας κάποιον να του διαβάσω, ήταν διαφορετικός.

Όταν διάβαζα σε ένα μαθητή που πήγαινε προς το φροντιστήριο σε ενδιάμεσο σημείο της στοάς, δεν κατάλαβα πως έφτασα μέχρι εκεί. Προσπαθώντας να διαβάσω όσο το δυνατό πιο καθαρά, δεν κοιτούσα γύρω μου προσεκτικά. Όταν φτάσαμε στην πόρτα του φροντιστηρίου, το παιδί σταμάτησε και μου είπε ότι εδώ πρέπει να φύγει. Όταν του ζήτησα να γράψει κάτι μου είπε:

- “Πώς την είπαμε αυτή που πίστευε ότι υπήρχε υπόγειο από κάτω της; ”

- “ Νάντια.”

“ Καθώς έρχεται το γλυκό, η Νάντια αρχίζει να κοιτάζει γύρω της. Είναι σίγουρη πως κάτω απ’ τα πόδια μας περνάει ένα υπόγειο που ξεκινάει απ¨το Palais de Justice (μου δείχνει από ποιο σημείο του μεγάρου, λίγο δεξιά απ’ τη λευκή εξωτερική σκάλα) και περιγράφει την έπαυλη του Ερρίκου του Δ΄.”

Νάντια, Αndre Breton, σελ. 76, εκδόσεις ύψιλον.