κριτική συζήτηση των 4 δράσεων περπατήματος

1ο περπάτημα – ποταμός Μείλιχος
Συναντιόμαστε περίπου στα μισά της ροής του ποταμού και κατηφορίζουμε κι εμείς μαζί με το νερό μέχρι το σημείο που εκβάλλει στη θάλασσα. Παρόλο που προσπαθήσαμε από την αρχή (σε διάλογο) να συντονίσουμε την πορεία της ομάδας στο ρέμα, τελικά ασυναίσθητα χωριστήκαμε σε δύο μικρότερες ομάδες που η καθεμία έδρασε εντελώς διαφορετικά και εξέλαβε άκρως διαφορετικές εικόνες.-Φυσικά ανάλογα με τις δυσκολίες ο αριθμός των ατόμων σε κάθε ομάδα αυξομειωνόταν-. Η μία ομάδα κινήθηκε μέσα στην κοίτη του ποταμού και η δεύτερη παράλληλα με τις όχθες. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε η πρώτη είχαν να κάνουν με την υπερπήδηση εμποδίων (κ νερού) κυρίως και την ανωμαλία του εδάφους κ του τοπίου γενικότερα, ενώ για την δεύτερη είχαν να κάνουν με τη συνεχή προσπάθεια να μένει σε οπτική ή ακουστική επαφή(με φωνές ανάμεσα σε μέλη των δύο ομάδων) με το ποτάμι.

2ο περπάτημα – ποταμός Διακονιάρης
Συναντηθήκαμε αυτή τη φορά στις εκβολές, σχεδόν, του ποταμού (στις σιδηροδρομικές γραμμές) και κινηθήκαμε αντίθετα, δηλαδή προς την πηγή του. Πριν ξεκινήσει η διαδρομή, πραγματοποιήσαμε μια μικρή, ιδιότυπη και αυτόνομη δράση μέσα στο Super Market. Μετά από μια μικρή περιήγηση στους διαδρόμους του, σχηματίσαμε έναν κύκλο κοντά στα ταμεία, με σκοπό να παρατηρήσουμε πώς θα μεταβληθεί η κίνηση των πελατών στο συγκεκριμένο σημείο. Μετά από αυτήν την παρέμβαση, ξεκίνησε το περπάτημα. Κυρίαρχα στοιχεία της διαδρομής, εκτός από τις εικόνες του εργοταξίου, ήταν τα σκουπίδια, ο βάλτος και η απώλεια του υγρού στοιχείου, που ήταν καλυμμένο και εμφανίστηκε σε ορισμένα σημεία της διαδρομής. Θα μπορούσε κανείς να πει πως ένας από τους στόχους του περπατήματος ήταν και η αναζήτησή του ή αλλιώς η σύγκριση μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος ή ίσως και η ανάκληση απλά της μνήμης του νερού. Η διαφορά σε σχέση με το περπάτημα στον ποταμό Μείλιχο, είναι ιδιαίτερα έντονη και κατά κάποιο τρόπο «ενοχλητική», σε ότι αφορά, όχι μόνο την πρόσβαση στην περιοχή, αλλά και σε ότι αφορά τη συνειδητοποίηση του πόσο έντονη είναι η ανθρώπινη επέμβαση στο περιβάλλον.

4ο περπάτημα – ανάγνωση κειμένων στις στοές – οδ. Γούναρη
Υπήρχαν πολλές ιδιαιτερότητες σ’ αυτό το περπάτημα. Η πορεία δεν είναι γραμμική όπως στις προηγούμενες περιπτώσεις, αλλά ορίζεται από τις στοές που συντάσσονται απέναντι και δημιουργούν νοητά μια πιο κυκλική πορεία. Γίνεται ανά ζευγάρια και υπάρχει μεγάλο πλήθος ζευγαριών. Κι έπειτα συνοδεύεται από μια ακόμη δράση, αυτή της ανάγνωσης. Εμείς είδαμε το περπάτημα αυτό σαν ένα καρδιογράφημα το οποίο προβάλει όλους τους ρυθμούς περπατήματος αλλά και διαβάσματος. Ο ρυθμός επηρεάζεται άλλοτε από την ακουστική του χώρου και μόνο, άλλοτε από την κυκλοφορία πολλών πεζών αλλά κυρίως οχημάτων σε ένα κεντρικό δρόμο κι άλλοτε από την συνάντηση άλλων ζευγαριών που περπατάνε και διαβάζουν. Στην τελευταία περίπτωση παρατηρήθηκε συχνά και η αλλαγή των ζευγαριών ούτως ώστε να αλλάξει αυτό που ακούει ο καθένας, και το ακροατήριο του αντίστοιχα.