περπατΩΝΤΑΣ

ΜΕΙΛΙΧΟΣ 1

Μαζευτηκαμε στο ολυμπιο για την εναρξη της διαδρομης μας.....
Συζητησαμε και ξεκινησαμε αρχικα σαν ομαδα και αργοτερα σε μικροτερες ομαδες...ισως και ατομικα τη διαδρομη μας για να καταληξουμε μετα τη δυση του ηλιου στην θαλασσα οπου εκβαλει ο Μειλιχος και στη συνεχεια σε ενα κοντινο ουζερι. Κατα τη διαρκεια της διαδρομης αλλοι περπατουσαν στον δρομο και αλλοι στις οχθες, απαθανατιζοντας με φωτογραφιες σκιτσα οι κειμενα καποια στοιχεια που μας φανηκαν ενδιαφεροντα.. Πιστευω πως περισσοτερο ολοι μας ψαχναμε να βρουμε τι ηταν αυτο που αναζητουσαμε να ανακαλυψουμε.. Για αλλους η φυση, για αλλους η επαφη με τον ποταμο ... αλλοι απλα περπατουν. Ακολουθησαμε το ποταμι οπου φαινοταν σταματησαμε στα γεφυρακια που μας εκοβαν το δρομο.. καναμε στασεις, αρκετες παρακαμψεις και προς το τελος ισως καποιοι χαθηκαν για λοιγο μεσα στα στενα δρομακια και αδιεξοδα... Η υπαρξη ομως των συνοδοιπορων σε εβγαζε απο την ανασφαλεια ..Παρατηρησα πραγματα και εκανα σκεψεις που σιγουρα δεν θα με ειχαν απασχολησει κανοντας για καποιο αλλο λογο την ιδια διαδρομη. Ηταν για μενα τουλαχιστον μια εισαγωγη για τα επομενα περπατηματα και μια ακομα επαφη με την εννοια του περπατηματος.



ΜΕΙΛΙΧΟΣ 2

Σημειο συναντησης μας ηταν το Ολυμπιον απο οπου ξεκινησαμε το περπατημα ... Αρχικα μαζευτηκαμε ολοι πανω σε ενα γραφικο γεφυρακι πανω απο το ποταμι ενθουσιασμενοι και περιεργοι για το τι θα καναμε και τι ακριβως ψαχναμε ( σαν γνησια ποντικια της πολης ειδαμε επισης πρασιναδα και χαρηκαμε ). Περπατωντας αρχικα λοιπον ολοι μαζι , ποιο συγκροτημενα -επιφυλακτικα μαλλον- αφησαμε τη φυση και αρχισαμε να ακολουθουμε το ποταμι μεσα στον ιστο της πολης. Σιγα σιγα αρχισαν να δημιουργουνται μικρες ομαδες που αρχισαν να ξεκοβωνται απο το αρχικο group. Μεχρι που φτασαμε να περπαταμε ο ενασ ανεξαρτητα με τον αλλο , κανοντας μονο μικρες ομαδες οταν κατι μας τραβαγε την προσοχη και και θελαμε να το σχολιασουμε.... Οι ομαδες και τα ατομα κινουνταν ειτε μεσα στην κοιτη ειτε στα ορια του ποταμου καθως η προσβαση σε αυτη ηταν δυσκολη. Κυριο σημειο στασης μας στη διαδρομη ηταν ενα γκρεμισμενο σπιτι στα ορια του ποταμου πνιγμενο απο τα χορτα. Εκει αφου διαπληκτιστηκαμε με καποιους γειτονες τους οποιος ενοχλησε ή τους φανηκε υποπτη η παρουσια μας κοντα στο σπιτι τους συνεχισαμε τη διαδρομη μας. Πολλες φορεσ χασαμε το ποταμι και βρεθηκαμε μπλεγμενοι σε πολυκατοικιες ακαλυπτους και αδιεξοδα, ψαχνοντας στοιχεια που θα μας οδηγουσαν ξανα στη σωστη διαδρομη. Στο δρομο μας το ποταμι διακοπτωταν απο την εθνικη οδο. Ενας τελειος διαφορετικος κοσμος κυριαρχουσε πανω στο επιπεδο του δρομου και κατω απο αυτον εκει οπου κυλουσε το ποταμι. Μια μεγαλη κατηφορα στην οποια κυλιστηκαμε παιζοντας τα βαρελακια ενωνε τις δυο αυτες σταθμες και μας ξαναφερε στο επιπεδο του νερου. Συνεχισαμε την πορεια μας στην οχθη του ποταμου οπου ενα μεγαλο τσιμεντενιο οριο το διαχωριζε απο τις κατοικιες, καθως το ποταμι κυλουσε προς τη θαλασσα. Προς το τελος της διαδρομης και την εξοδο του ποταμου στη θαλασσα συναντησαμε εναν προσφυγικο καταυλισμο με ανθρωπους που επλεναν ρουχα στα οχι και τοσο καθαρα νερα του.


ΔΙΑΚΟΝΙΑΡΗΣ 1

Ξεκινησαμε την διαδρομη μας αναποδα αυτη τη φορα. Κινηθηκαμε απο τις εκβολες του διακονιαρη προς την πηγη του. Περπατησαμε στον μελλοντικο δρομο που θα πραγματοποιηθειστη θεση του ποταμου. Το μεγαλυτερο μερος της διαδρομης ηταν ενας χωματοδρομος πλαισιωμενος απο σιδερα μπετονενιους κυλινδρους και τρυπες στο εδαφος. Ενα εργοταξιο στη θεση ενος ποταμου. Περπατησαμε και ειδαμε ανθρωπους να κανουν βολτα, παιδια να παιζουν στις τρυπες και στουσ αμμολοφους... Δεν ειμαι σιγουρη αν αυτες οι εικονες ταιριαζαν καλλυτερα στην παρελθουσα κατασταση ,στον μελλοντικο δρομο ,η στο τωρινο εργοταξιο. Το σιγουρο ειναι οτι ηταν εκει και μας εδιναν ενα ακομη πατημα να αναλογιστουμε το τι συμβαινει εκει. Η απουσια του ποταμου γινοταν ιδιαιτερα εντονη με την παρουσια μεγαλων τρυπων και ανοιγματων στο εδαφος οπου μεσα σε αυτες δεν φαινοταν κατι παραπανω απο τσιμεντο και σκουπιδια. Ο συννεφιασμενος σκοτεινος ουρανος εκεινη τη μερα συμπληρωνε αυτο το σκηνικο που καποιες στιγμες φαινοταν πολυ αισιοδοξο. Η διαδρομη μασ ελαβε τελος οταν συναντησαμε το ηδη κατασκευασμενο κομματι του δρομου.


ΔΙΑΚΟΝΙΑΡΗΣ 2

Η διαδρομη μας ξεκινησε απο τις εκβολες του διακονιαρη οπου διπλα στις ραγες του τρενου, μεγαλα μηχανηματα εκσκαφης, περιφραγμενοι με διχτυ εργων χωροι και τρυπες σκουπιδια και βαλτονερα ειναι αυτα που συνθετουν την εικονα του ποταμου η οτι εχει απομεινει απο αυτον. Η διαδρομη μας ειχε σαν στοχο να καταληξουμε στις πηγες του ποταμου. Ολη η διαδρομη θυμιζε ενα μεγαλο εργοταξιο το οποιο στο μελλον θα γινει δρομος- χωματα πετρες μπαζα τσιμεντο χαντακια τρυπες και αδιεξοδα- ειναι η τωρινη του μορφη. Περπατουσαμε σε μικρες ομαδες η και ο καθενας μονος του προσπαθωντας να ανακαλυψουμε τα ιχνη του νερου η στοιχεια που θα μας τραβουσαν το ενδιαφερον.π.χ. τι κρυβοταν πισω απο τους ψηλους τσιμεντενιους τοιχους που βρισκοταν δεξια και αριστερα μας. Η μονη επαφη με το νερο εκτοςαπο καποια σημεια που αυτο σε παρακαμψη ερχοταν στην επιφανεια ηταν μονο ο ηχος του και καποιες αντανακλασεις στο βαθος σωληνων πανω στο μπαζωμενο ρεμα. Στο δρομο σχηματισαμε ολη η ομαδα μια αλυσιδα ανθρωπων μεσα στο εργοταξιο πανω σε ενα στενο περασμα ,προκαλωντας την περιεργια των περαστικων και των κατοικων. Τελος καταληξαμε στο σημειο που το εργοταξιο δινει τη θεση του στον ετοιμο πλεον δρομο παιρνοντας τη μελλοντικη του μορφη.

ΣΤΟΕΣ 1

Περπατησαμε ,διαβασαμε .Ενας συνδιασμος αναγνωσης ,περπατηματος συζητησης και ολα αυτα υπο την προυποθεση να μη σε πατησει καποιο αυτοκινητο εσενα η τον συνοδοιπορο σου.... η επιλογη του βιβλιου ισως οχι τυχαια , ο καθενας κατι εδειξε με την επιλογη του στον ιδιο η στους αλλους. Οι περαστικοι κοιταζαν τα ζευγαρια που ειχαμε σχηματισει και διαβαζοντας επαναλαμβαναν την ιδια διαδρομη σε στοες και πεζοδρομια .Δυο τοσο οικιες ενεργειες (διαβασμα- περπατημα) προκαλεσαν αρκετο ενδιαφερον. Συνδιασαμε σημεια της διαδρομης με κομματια του βιβλιου που διαβαζαμε η μας διαβαζαν...

ΣΤΟΕΣ 2

Η δραση ηταν καθορισμενη ο καθενας τυχαια θα σχηματιζε ζευγαρι με καποιο μελος της ομαδας και ακολουθωντας μια συγκεκριμενη διαδρομη μεσα απο 4 στοες θα διαβαζε ο ενας στον αλλο αποσπασματα απο ενα αγαπημενο του βιβλιο. Δυσκολο εγχειρημα να πρεπει να περασεις το δρομο να μην βλεπεις μπροστα σου καθως διαβαζεις , να πρεπει να γινεις κατανοητος στον αλλο και να τον επηρεασεις με αυτο που του διαβαζεις καθως θελεις να καταλαβει γιατι εχεις επιλεξει αυτο το κειμενο. Να προσπαθεις να κρατας επαφη με οσα γινονται γυρω σου, να παρατηρεις τις αντιδρασεις των περαστικων που απορουν καθως βλεπουν ομαδες ατομων με ενα βιβλιο στο χερι να μετακινουνται γυρω γυρω σε μια περιοχη .Να επηρεαζεσαι απο τις ποιοτητες του χωρου απο το φως και την ησυχια στις στοες , απο τη βουη και την κινηση στο δρομο και αυτα να περνανε στην αναγνωση σου.Οι ποιοτητες του χωρου αλλαζουν απο την παρουσια των ομαδων και τον χαρακτηρα της δρασης τους, την αναγνωση, το ρυθμο της κινησης τους που ειναι αργος σε σχεση με τη φυσιολογικη γρηγορη κινηση της πολης. Ακομη εξαιτιας των αποσπασματων που ακουγες αλλαζε και η αντιληψη που ειχες εσυ ο ιδιος για το χωρο... ( μαλλον το οτι ενα βιβλιο σε ταξιδευει ) εδω γινοταν πραξη. Εκανες ευχαριστες και αστειες σκεψεις επεφτες σε περισυλλογη αλλαζε η διαθεση σου και αλλαζε και η αντιληψη σου για το χωρο.