ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑΤΟΣ

ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ 1:ΜΕΙΛΙΧΟΣ


Το περπάτημα πραγματοποιήθηκε κατά μήκος της κοίτης του ποταμού Μειλίχου, με σημείο συνάντησης τον ίδιο τον ποταμό στο ύψος του θεραπευτηρίου Ολύμπιον. Μέχρι να συναντήσουμε την οδό πανεπιστημίου το περπάτημά μας εξελίχθηκε συλλογικά κατά κύριο λόγο. Στην πορεία που ακολουθήσαμε μετά την διασταύρωση του ποταμού με την Πανεπιστημίου προέκυψαν αυθόρμητα ομάδες, που ακολουθήσανε διαφορετικές διαδρομές .Κάποιες από αυτές προσπάθησαν να διατηρήσουν επαφή με τον ποταμό αντιμετωπίζοντας τα εμπόδια του αστικού ιστού( κτίρια, ιδιοκτησίες, δρόμους κτλ), ανακαλύπτοντας διαδρομές διαφορετικές στις προδιαγεγραμμένες και προβλεπόμενες από τις υπάρχουσες δομές. Οι άλλες ομάδες προτίμησαν να περπατήσουν μέσα στον ίδιο τον ποταμό, μετατρέποντας το νερό σε δρόμο.
Εμείς επιλέξαμε να έρθουμε αντιμέτωποι με το δομημένο χώρο εκατέρωθεν του ποταμού, αναζητώντας διόδους μέσα από pilotis, αυλές, αναχώματα, πάρκινγκ και πρασιές. Η ενοποίηση , μέσω της διαδρομής που διεγράφη, των παραπάνω χώρων συνιστά στον επανασχεδιασμό του χώρου, του οποίου φορέας είναι το σώμα.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ = ΚΙΝΗΣΗ → ΣΩΜΑ( ΦΟΡΕΑΣ ΚΙΝΗΣΗΣ) → ΔΙΑΔΡΟΜΗ

ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ 2: ΔΙΑΚΟΝΙΑΡΗΣ

Το περπάτημα στο Διακονιάρη ξεκίνησε με μια μικρή αλλά σημαντική δράση στο Σούπερ- Μάρκετ του Βασιλόπουλου όπου κατόπιν μιας μικρής περιπλάνησης στους διαδρόμους-οδούς του, οργανώθηκε αυτή η μικρή δράση. Σχηματίσαμε κύκλο στο σημείο κατάληξης των διαδρόμων(άνοιγμα) και παραμείναμε εκεί για κάποιο χρονικό διάστημα. Η μεταφορά χαρακτηριστικών του δημοσίου χώρου στα στενά όρια του Βασιλόπουλου, όπως δρόμοι και πλατείες και η αξιοποίηση τους μέσα από το φίλτρο του ιδιωτικού πρίσματος (εμπόριο), καθιστά την δράση ιδιαιτέρως σημαντική. Συγκεκριμένα, προσδιορίζεται εκ νέου ο ιδιωτικοποιημένος δημόσιος χώρος μέσα από τον παρεμβατικό-δημόσιο χαρακτήρα της δράσης μας, αντιστρέφοντας έτσι τους αντιφατικούς όρους δημοσίου / ιδιωτικού , όπως τους συναντάμε στο συγκεκριμένο εμπορικό κατάστημα.

ΔΗΜΟΣΙΟ[ΔΡΟΜΟΙ / ΠΛΑΤΕΙΕΣ]→ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ→ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ / ΔΡΑΣΗ → ΔΗΜΟΣΙΟ

Στη συνέχεια του περπατήματος ακολουθήσαμε συλλογικά τον καλυμμένο ποταμό, συναντώντας κάποιες αποσπασματικές εμφανίσεις του. Σε κάποια θέση(φρεάτιο) πραγματοποιήσαμε άλλη μια μικρή δράση, κατά την οποία παραταχθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλον. Κατόπιν, συναντήσαμε λοφίσκους οικοδομικών υλικών τους οποίους μικρά παιδιά χρησιμοποιούσαν στο παιχνίδι τους, δίνοντας τους μια διαφορετική λειτουργική διάσταση( παιδική χαρά). Η κατάληξη στης διαδρομής μας ήταν σε σημείο όπου η πορεία μας διασταυρώθηκε με ένα εμφανές άνοιγμα του ποταμού.


ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ 3: ΛΙΜΑΝΙ ΠΑΤΡΑΣ


Η συνάντηση μας έγινε στην προβλήτα της Αγίου Νικολάου και το περπάτημα ξεκίνησε από την εξωτερική μεριά της περίφραξης του λιμανιού, πάνω στις ράγιες του τρένου, με κατεύθυνση προς το φάρο. Σε στοίχιση ο ένας πίσω από τον άλλο φτάσαμε ως την προβλήτα της Γούναρη, όπου μετά χωριστήκαμε σε δυο ομάδες. Εκατέρωθεν της περίφραξης η κάθε ομάδα εκτελούσε μια δράση κατόπιν εντολής της άλλης.
Μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη ενός απροσδιόριστου, “περισσευούμενου” αστικού χώρου, μεταξύ του ορισμένου ( για την κίνηση του τρένου) από τις ράγες χώρου και εκείνου της περίφραξης του λιμανιού. Σε έναν λοιπόν τέτοιο χώρο η παρέμβαση του δικού μας περπατήματος, αντικαθιστά την υπάρχουσα αμηχανία του με μια εφήμερη λειτουργία.
Το περπάτημα συνεχίστηκε βάση της ίδιας λογικής ,όπου η μία ομάδα εκτελούσε τις εντολές της άλλης ως το τελωνείο. Εκεί ολοκληρώθηκε η δράση.


ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ 4: ΣΤΟΕΣ


Κατόπιν συνεννόησης οργανώθηκε μια συγκεκριμένη δράση, που συνδύαζε ανάγνωση αποσπάσματος από κάποιο αγαπημένο μας βιβλίο με περπάτημα μέσα σε στοές στη Γούναρη, από ομάδες δυο ατόμων. Η δράση πραγματοποιήθηκε δυο φορές εναλλάσσοντας τους ρόλους αφηγητή και ακροατή μεταξύ των δυο μελών της ομάδας. Κατόπιν συγκεντρωθήκαμε όλες οι ομάδες και συζητήσαμε ο,τι αποκομίσαμε από τη δράση.
Βρισκόμενοι στη θέση του αφηγητή η όποια κίνηση γίνεται καθοδηγούμενη από τον ακροατή και η αποφασιστικότητα /ενεργητικότητα με την οποία διασχίζει το σώμα ένα χώρο μετατρέπεται σε παθητικότητα. Πρωταρχικό του μέλημα είναι η εξισορρόπηση στο χώρο, που πλέον αποκτά αστάθεια εξαιτίας του περιορισμού της αντίληψης του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι στοές αποκτούν διαφορετική ιδιότητα, αυτή της αστάθειας.
Η κίνηση του ακροατή διαμορφώνεται από την αφήγηση. Προκύπτει από μια σχέση εξάρτησης με τον παραγόμενο ήχο που λειτουργεί ως χάρτης της διαδρομής. Η μοναδική χαρτογράφηση που “διαβάζει” το σώμα του ακροατή προτείνει τον επανασχεδιασμό του χώρου.


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ :


ΜΕΙΛΙΧΟΣ:

ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΕΜΦΑΝΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗ(ΠΟΤΑΜΙ)
ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ→ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΥΡΕΣΗΣ ΤΡΟΠΟΥ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ

ΔΙΑΚΟΝΙΑΡΗΣ:

ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΚΑΛΥΜΜΕΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΑΜΕΣΗΣ ΕΠΑΦΗΣ
ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΥΠΑΡΧΟΥΣΩΝ ΔΟΜΩΝ

ΛΙΜΑΝΙ:

ΕΜΦΑΝΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΗ
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ→ ΠΡΟΚΛΗΣΗ

ΣΤΟΕΣ:

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
ΚΙΝΗΣΗ ΒΑΣΗ ΣΧΕΣΗΣ ΑΚΡΟΑΤΗ / ΑΦΗΓΗΤΗ
ΗΧΟΣ = ΧΑΡΤΗΣ