Στο τρίτο περπάτημα που έγινε στο λιμάνι των Πατρών, ο χώρος που ορίζεται και εμπεριέχεται από την περίφραξη του λιμανιού οριοθετεί μια «νεκρή ζώνη» αποτροπής οποιασδήποτε ενέργειας από την μεριά των χρηστών. Δημιουργείται ένα οπτικά διαπερατό φράγμα (κάγκελα), που ενδεχομένως η διαπερατότητά του να εντείνει τη λειτουργία του χώρου ( look but don’ t touch) ως αποτρεπτικού και να προβάλλεται εντονότερα το διαφορετικό ιδιοκτησιακό καθεστώς που εσωκλείει, ώστε να περιοριστεί περαιτέρω η οποιαδήποτε πιθανή επιθυμία χρήσης του χώρου.
Η σωματική δράση προτείνει τον επανασχεδιασμό και επαναπροσδιορισμό του χώρου μέσα από την χρήση και τη δράση του σώματος κατά αυτή. Συνεπώς οι δράσεις καταλύουν το όριο δημιουργώντας μια συνέχεια.
k.mwraitis__e.palaiologou_m.triantafillidou 14:21
2 Comments:
Η "δράση" είναι πολύ εύγλωτη και πολύ πετυχημένη, σε συμβολικό πάντα επίπεδο. Θα είχε ενδιαφέρον να δίνατε περισσότερα στοιχεία σε μορφή αφήγησης της εμπειρίας (τι αντιστάσεις πιθανόν αντιμετωπίσατε, ποια ήταν η αντίδραση του περίγυρου, εαν τελικά αυτή η "δράση" είχε κάποιο αντίκτυπο στο περιβάλλον σε πραγματικό επίπεδο πέρα από το συμβολικό). Ποιό είναι τελικά το αντικείμενο΄μιας τέτοιας εφήμερης δράσης ως τέτοια,τι "μετασχηματίστηκε";Μοιαζει σαφώς οριοθετημένη σε ένα κάδρο, σκηνοθετειμένη.
αυτό που παρουσιάσατε στην ενδιάμεση παρουσίαση -- οι μικρές δράσεις κατά τη διάρκεια ενός υποθετικού περπατήματος στις γραμμές -- χριεάζεται, όπως συζητήσαμε, να εξελιχθεί για την τελική παρουσίαση, ως πρόταση περπατήματος (βλ και http://somatic-city-reframing.blogspot.com/search?label=instructions )
Θα χρειαστεί να σκεφτείτε αν και πώς θα ενταχθούν οι δράσεις αυτές, πιθανώς τροποποιημένες, σε μια οργάνωση- σκηνοθεσία περπατήματος - σωματικής μετακίνησης.
Post a Comment
<< Home