Κείμενα για 2 περπατήματα
Δράση περπατήματος 1: κατεβαίνοντας τον χείμαρρο Μείλιχο.
Το περπάτημα ξεκίνησε συλλογικά από το καθορισμένο σημείο συνάντησης με οδηγία να προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε την κοίτη του χειμάρρου μέχρι να συναντήσει τη θάλασσα. Στην ουσία, δημιουργήθηκαν αυθόρμητα 2 ομάδες: η μία περπάτησε πάνω από το ποτάμι προσπαθώντας να το ακολουθήσει κατά μήκος, ενώ η δεύτερη περπάτησε μέσα στην ίδια την κοίτη του ποταμού. Για καθεμιά από τις ομάδες η εμπειρία της διαδρομής ήταν διαφορετική. Για τους μεν που περπατούσαν πάνω από τον ποταμό ή πλάι σ’ αυτόν: χαρακτηριστικό ήταν ότι προσπαθούσαν να διατηρούν πάντα επαφή με το ποτάμι- ηχητική κυρίως, καθώς αναγκάζονταν συνέχεια να αλλάζουν πορεία αφού συναντούσαν αδιέξοδα ή κλειστούς ιδιωτικούς χώρους (αυλές σπιτιών, περιφραγμένες οικοδομές). Εμείς ανήκαμε στην ομάδα που περπάτησε μέσα στην κοίτη. Χαρακτηριστικό της διαδρομής ήταν η διαρκής προσπάθεια να προχωρήσουμε είτε περνώντας από τη μία όχθη στην άλλη, είτε υπερπηδώντας εμπόδια. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της μετάβασης έντονη ήταν η αλλαγή της εικόνας του περιβάλλοντος της κοίτης, με ιδιαίτερο παράδειγμα τον καταυλισμό των μεταναστών. Οι δύο ομάδες ωστόσο, είχαν τις περισσότερες φορές οπτική επαφή μεταξύ τους και κυρίως στα σημεία των μικρών γεφυρών. Πολλές φορές υπήρχε η σκέψη από μέλη των 2 ομάδων να βρουν τρόπο να κατέβουν στην κοίτη ή να ανέβουν στην επιφάνεια του δρόμου. Εκατέρωθεν του ποταμού υπήρχαν κατοικίες των οποίων ο μόνος ομαλός τρόπος σύνδεσης με το ποτάμι ήταν κάποια μονοπάτια.
Δράση περπατήματος 2: από τις εκβολές του Διακονιάρη προς στις πηγές του.
Ξεκινήσαμε από τις εκβολές του Διακονιάρη, περνώντας αρχικά από το σούπερ μάρκετ του Βασιλόπουλου όπου συγκεντρωθήκαμε σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σχηματίζοντας κύκλο, και παρατηρώντας τις αντιδράσεις των πελατών. Έπειτα συνεχίσαμε κατά μήκος των έργων κάλυψης της περιοχής του χειμάρρου. Χαρακτηριστική είναι η αίσθηση μιας περιοχής που αλλάζει και ότι τα όσα βλέπει κανείς γύρω του πρόκειται να «θαφτούν» κάτω από το δρόμο που κατασκευάζεται. Παρατηρούμε ότι ήδη υπάρχει μια εμπορευματικοποίηση καθώς κατά μήκος του νέου δρόμου, έχουν εμφανιστεί πολλά μεγάλα σούπερ μάρκετ. Η περιοχή που διασχίζει ο Διακονιάρης χαρακτηρίζεται από τις προσφυγικές κατοικίες αλλά και από νεόδμητες πολυκατοικίες. Σε κάποιες κατοικίες έχουν χρησιμοποιηθεί κάποια υλικά (μεταλλικές πόρτες, ξύλινες παλέτες) που με την επανάληψή τους δημιουργούν ένα είδος περίφραξης. Επίσης, στην επιφάνεια του δρόμου παρατηρούμε συγκεντρώσεις οικοδομικών υλικών σε σωρούς (σωλήνες, ξύλα, τσιμεντόλιθοι, λάστιχα, μεταλλικοί οπλισμοί). Παράλληλα, παρατηρήσαμε κάποιες αυθόρμητες δράσεις παιδιών που έπαιζαν σε κάποια σημεία των έργων (παιδί με καρότσι σ/μ, παιδιά σε αμμόλοφους, παιδιά με ποδήλατα) , καθώς το πλάτος του δρόμου και του κενού χώρου που υπάρχει δημιουργεί μια αίσθηση παιδότοπου αλλά και περάσματος-μεταβατικού χώρου-χώρου περιπάτου. Σε μία μεγάλη τρύπα επινοήθηκε μια μικρή συλλογική δράση- παράταξη σωμάτων μπροστά από αυτήν. Η διαδρομή τερματίστηκε σε τυχαίο σημείο, όπου υπάρχει οπτική επαφή με την κοίτη του ποταμού.
Labels: discuss_walks, e.karystinaiou_r.kouvara
0 Comments:
Post a Comment
<< Home